Sucre dag 30 t/m dag 34

We hebben om 13.00 de bus genomen in Potosi. Omstreeks 16.00 kwamen wij aan in Sucre. We hoefden geen hotel te zoeken, want net toen we onze lonely planet hadden gepakt, kwam er een jongeman naar ons toe. Hij bood ons een kamer aan met badkamer en tv voor 30 Bolivianos per nacht(3 euro wel te verstaan). We zijn met deze jongeman meegelopen en besloten de kamer te nemen. Na ingecheckt te hebben, hebben we meteen onze vliegticket naar onze volgende bestemming gekocht, namelijk Santa Cruz.
Sucre is misschien wel de mooiste stad van Bolivia met zijn prachtige witte, koloniale gebouwen. Het is een hele moderne stad en staat bekend om zijn universiteiten. Je ziet hier veel studenten van het hele land, maar ook van de buurlanden van Bolivia. Sucre staat op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Sucre staat bij Samira bekend om zijn chocolade. Je kan hier vele winkeltjes zien met allerlei verschillende bonbons. Samira kent deze winkeltjes dan ook allemaal (zie foto).
In Sucre kan je ook goede restaurants vinden. Naast de bekende Chifa´s (Chinese restaurants) en de Polleria´s (kiprestaurantjes), kan je in Sucre bijvoorbeeld ook Japans eten. De sushi was een welkome afwisseling.
Het is triest om het verschil tussen arm en rijk te zien. Je ziet in Sucre mensen die het heel erg goed hebben, maar in de straten kom je regelmatig bedelaars tegen. Dit zijn voornamelijk oudere Indiaanse campesinos (boeren). Bolivia is het 2e armste land van Zuid-Amerika.
Het is raar maar waar, want ook in Sucre is het feest. We hebben een mooie optocht gezien in het teken van Virgen de Guadalupe (religieus feest), waarbij de mannen een soort belletjes aan hun laarzen droegen. In combinatie met de muziek begonnen ze groepsgewijs bepaalde danspasjes te maken, wat tot een echt feest leidde. De vrouwen waren gekleed in traditionele kledij en zagen er kleurrijk uit. Ook zij hadden hun danspasjes gezamenlijk goed ingestudeerd. Op een gegeven moment danste er een jongetje voorbij van ongeveer 4 jaar oud. Hij danste fanatiek met zijn belletjes aan zijn laars. Toen hij oog in oog stond met Samira, kuste hij zijn hand en blies de kus naar Samira toe. Het is goed, dat hij maar 4 jaar oud was, want anders ...............
Zondag zijn Samira en ik naar Tarabuco geweest. Dit is een lokale markt en bevindt zich ongeveer 65 km van Sucre. We hebben op het laatste moment een bus kunnen vinden om ons naar Tarabuco te brengen. Op de markt waren verschillende Indiaanse groeperingen te zien, met ieder zijn eigen klederdracht. Dit was het meest interessante om te zien. Het deed verder heel toeristisch aan. Je kon hier mooie foto's maken, maar sommige Indianen willen niet gefotografeerd worden. Ze zijn bang, dat je dan hun ziel wegneemt.
We hebben in Sucre veel gewandeld door de straten, maar ook door de parken. In het park hebben we nog een zwakbegaafde krantenverkoper leren kennen. We hebben een kort praatje met hem gemaakt. Toen we de volgende dag op een bankje in hetzelfde park zaten, kwam deze krantenverkoper naar ons toe, alsof hij ons heel goed kende. Deze krantenverkoper kwam naast ons zitten op een bankje en vroeg ons of het inderdaad waar was, dat je op de maan niet kan ademhalen zonder zuurstofmasker. Na wat verhalen te hebben uitgewisseld over het gevangenisleven in Bolivia en Nederland, vond hij de gevangenisstraffen in Nederland toch wel aan de lage kant. Hij was blij met zijn baantje als krantenverkoper en genoot van het vrije leven buiten de gevangenis. Iedereen kende hem als krantenverkoper, waardoor hij aangaf eigenlijk beroemd te zijn.
Hij vertelde, dat de kranten vandaag laat geleverd zouden worden. Wij hebben op zijn aandringen alsnog een stickerboekje van de Simpsons bij hem gekocht met 2 pakjes stickers. Uiteindelijk heeft Samira dit aan een klein meisje gegeven. Het meisje en haar moeder waren heel dankbaar.
Morgen vliegen wij in de namiddag naar Santa Cruz. Santa Cruz is de 2e grootste stad van Bolivia. We houden jullie op de hoogte van onze reisavonturen in Santa Cruz.