Cusco dag 49 t/m 60

We zijn rond 14.00 aangekomen in Cusco. In Cusco liggen de prijzen van hotelkamers aanzienlijk hoger, dan in de rest van Peru. We hebben ons de hele middag beziggehouden met het zoeken van een hotelkamer. Je staat er versteld van wat ze durven te vragen voor sommige hotelkamers, die er werkelijk niet uit zien. Uiteindelijk zijn we geslaagd in onze zoektocht naar een hotelkamer en bevinden we ons nu in de mooiste hotelkamer tot nu toe.
Cusco was de hoofdstad van het Inca-rijk. Het is ook één van de mooiste steden van Peru en ik durf zelfs te zeggen van Zuid Amerika. Cusco heeft slechts 300.00 inwoners. Je kan urenlang ronddwalen in de straten van Cusco. In Cusco is ook een heel gezellig centraal plein, waar de lokale mensen en toeristen naar toe gaan om even tot rust te komen.
Maandag hebben Samira en ik een tocht ter paard gemaakt naar verschillende ruïnes vlakbij Cusco (zie foto). We hebben eerst de zonnetempel en de maantempel bezocht. Er stond een gids klaar, die ons heeft rondgeleid. Hij vertelde, dat er in de maantempel tot de dag van vandaag rituelen worden gehouden door verschillende Indiaase sjamanen. De maantempel zou op een plek zijn gebouwd, waar veel energie in de aarde zou zitten. Wij zijn vervolgens naar Tambomachay geweest en hebben hier een ingenieus waterleidingssysteem van de Inca´s kunnen zien. Vervolgens hebben we onze tocht vervolgd naar Pukapukara. Dit was een Inca-complex die diende voor diverse doeleinden. Het was een controlepost voor een ieder die de hoofdstad van het Inca-rijk, Cusco, wilde binnengaan. Het was tevens een plek waarbij de bouwtechnische kennis werd overgedragen. Zo is er een maquette van Machu Pichu te zien. De maquettes werden vervolgens op ware grootte nagebouwd. Ook werden er spirituele rituelen gehouden. Uiteindelijk hebben we ons ter paard begeven naar Saqsaywaman. Dit is een enorm complex. Waarvoor het complex diende, daar zijn de meningen over verdeeld. Er zijn in 1982 graven van enkele priesters ontdekt, waarbij er vanuit gegaan wordt, dat Saqsaywaman een religieuze betekenis had. Er zijn enorme kolossale rotsblokken te zien, die naadloos op elkaar aansluiten. Sommige stenen wegen 70 ton. De stenen kwamen uit een groeve op 3 km afstand. Er zouden 20.000 tot 30.000 mensen 60 jaar lang aan dit complex hebben gewerkt. Saqsaywaman heeft de vorm van een hoofd van een poema, waarbij Cusco het lichaam van de poema vertegenwoordigde.
Dinsdag hebben Samira en ik een tour geboekt om de diverse Inka-ruïnes te bezichtigen in de Sacred Valley (heilige vallei). We zijn eerst naar Pisac geweest, waar op dinsdag een kleurrijke Indiaanse markt is, waar je allerlei leuke souvenirs kunt kopen. De markt is vooral gericht op de toeristen. Daarna zijn we naar de Inka-ruïnes van Pisac geweest. De ruïnes zijn gebouwd in de vorm van een condor. Erg indrukwekkend om te zien. Daarna zijn we naar Ollyantambo geweest. Een andere Inca-ruïne gebouwd in de vorm van een lama. Je kan vanuit deze Inca-ruïne de Inca-graven hoog in de bergen nog zien. Je kan vanuit de ruïnes ook de gezichten van Inca-koningen zien, die in de bergen uitgehakt zijn. Het is interessant te zien, dat de zon opkomt bij één van deze gezichten. De Inca´s aanbeden namelijk de zon. Ook was hier een complex waterleidingssysteem te zien, die door de Inca´s was aangelegd. Het is bijzonder te zien hoe nauwkeurig afgewerkt sommige bouwwerken zijn en hoe groot sommige rotsblokken zijn, die soms diverse kilometers moesten worden vervoerd. Je kon aan één bouwwerk zien hoe mooi gepolijst de bouwwerken in vroegere tijden moeten zijn geweest.
Later zijn we nog naar de Chinchero geweest. Hier zijn nog veel resten van de inca-ruïnes te vinden. De Spanjaarden hebben de tempels van de Inca´s vernield en hebben de fundering gebruikt om een kerk te bouwen. In Chinchero hebben we ook de kleurrijke Indiaanse markt bezocht.
Cusco is voor toeristen de uitvalbasis om deel te nemen aan de inca-trail. Dit is een 2 of 4 daagse tocht, waarbij je over een oud Inca-pad loopt en diverse oude Inca-ruïnes bezoekt met als hoogtepunt op de laatste dag: Machu Pichu. Machu Pichu is een Inca-stad die nooit door de Spanjaarden is ontdekt. Het ligt verscholen in de hooggelegen jungle van Peru. Machu Pichu is één van de 7 wereldwonderen en is de meest spectaculaire archeologische bezienswaardigheid van Zuid Amerika. Machu Pichu is pas in 1911 ontdekt door een Amerikaan. Uiteraard hebben Samira en ik ons ingeschreven voor de 4-daagse inca-trail. We hebben er niet bij stilgestaan, dat het regenseizoen is begonnen. Tijdens de tocht overnacht je in tenten. De temperatuur kan in de nacht dalen tot onder het vriespunt. Woensdag hebben Samira en ik de laatste inkopen voor de Inca-trail gedaan.

De Incatrail
Dag 1
We werden om 6.30 opgehaald door onze gids. De groep bestond uit totaal 14 mensen, 3 Nederlanders, 6 Spanjaarden, 2 Peruanen en 3 Argentijnen. Het was op zich een leuke, gezellige groep maar doordat de meerderheid vloeiend Spaans spraken vielen wij (de Nederlanders)een beetje buiten de groep. Het had beter geweest, als we in een Engels sprekende groep zaten. De gids sprak Engels en Spaans, alhoewel zijn Engels soms heel moeilijk te verstaan was. We zijn met de bus afgezet bij km 82 (van Cusco) en vanaf km 82 begon de Inca-trail. De 1e dag was een hele mooie dag. De zon scheen en we hebben heerlijk genoten van de mooie omgeving met zijn mooie begroeide bergen en diepe ravijnen. Al vrij snel kwamen we de 1e Inca ruïne tegen genaamd Patallacta. In Patallacta zijn de terrassen goed zichtbaar, waar de Inca´s bekend om stonden. Naast een agrarische functie is er ook een zonnetempel te zien, wat duidt op een religieuze functie. We hebben de 1e dag in totaal 8 km gelopen en hebben daar ongeveer 4 uur over gedaan. Uiteindelijk kwamen we bij ons kamp aan genaamd Llulluchapampa. Toen we aankwamen waren onze tenten door de porters (dragers van de tenten en het voedsel) opgezet. De porters mogen nu maximaal 25 kg dragen. Voorheen was dat soms 40 tot 50 kg. De porters zijn in uitstekende conditie en je staat er verteld van hoe snel zij de bergen op en neer lopen met al hun bagage (zie foto). Ik heb de 1e nacht redelijk kunnen slapen. Samira heeft geen oog dicht kunnen doen, vanwege de kou en het dunne matrasje, waar we op sliepen.
Dag 2
Om 6.30 werden we gewekt om rond 7.00 deel te nemen aan het ontbijt. Om 7.30 begonnen we met de 2e en tevens de zwaarste dag. We moesten in totaal 12 km lopen, waarvan 5 uur alleen maar bergopwaarts tot een hoogte van 4200 meter. Dit was heel zwaar. Toen we de top hadden bereikt hebben Samira en ik een vreugdekreet geuit (zie foto). Nadat we de top hadden bereikt moesten we nog 2 uur bergafwaarts lopen. We hebben weinig van de omgeving kunnen genieten, omdat we erg gefocussed waren op de route. Toen we eindelijk in ons kamp (Pagaymayu) aankwamen waren we kapot en konden we onze spieren even laten rusten. In het kamp waren alleen verschrikkelijk koude douches. De Nederlandse jongen en ik waren de enigen in het kamp die een koude douche durfden te nemen.
Dag 3
Evenals de dag ervoor moesten we ook deze dag om 6.30 oppstaan, Dit was de langste dag. We hebben deze dag in totaal 16 km gelopen. Na 30 minuten gelopen te hebben kwamen we aan bij de Inca ruïne Runkuracay. Dit is een ovaal vormige Inca ruïne die, mogelijk de functie had als controlepost voor iedereen die het Inca rijk wilde binnenkomen. Later kwamen we aan bij een andere Inca ruïne genaamd Sayacmarca, die ook als controlepost diende. De laatste Inca ruïne die we die dag hebben gezien was Winay Wayna (eeuwige jeugd in het Quecha). In Winay Wayna zijn ook de terrassen te zien, wat duidt op een agrarische functie. Het heeft de 2e dag behoorlijk geregend. Ondanks dat we een poncho aanhadden, was onze kleding toch nat geworden. De weg was wat de gidsen noemden Inca flat. Dit betekent dat je heuvel op en heuvel afloopt. We hebben er in totaal 8 uren over gedaan tot we uiteindelijk doorweekt in ons kamp (Winay Wayna) aankwamen. Dit was het enige kamp, waar er warme douches waren en waar je drinken kon kopen. In de avond was er een ceremonie, waarbij de kok, de porters en de gidsen worden bedankt en hun tip in ontvangst mochten nemen. Ieder land moest in het bijzonder de porters danken voor hun bijdrage. Samira heeft Nederland vertegenwoordigd en ik kan allen zeggen, dat ik en de Nederlandse jongen erg trots op haar waren.
Dag 4
We zouden om 4.00 (´s nachts) gewekt worden. Samira was dan ook een beetje ontdaan, toen we al om 3.45 werden gewekt. We hebben ontbeten en zijn naar de ingang van de Inca trail gesneld. De groepen moeten in de rij gaan staan. Iedereen probeert met zijn groep zo vroeg mogelijk in de rij te gaan staan, omdat je dan als eerste kan starten. De laatste dag is 9 km en is een vrij vlakke tocht. Je loopt in ongeveer 1,5 uur naar de zonnetempel vanwaar je Machu Pichu al kunt zien. Een half uur later kom je aan bij het bekende uitzichtpunt op de Inca stad Machu Pichu. Het weer was mistig. We waren dan ook benieuwd of we een goed zicht op Machu Pichu zouden hebben. Toen we bij de zonnetempel aankwamen was het te mistig om Machu Pichu te kunnen zien. We zijn toen snel doorgelopen naar het uitzichtpunt op de stad om de massa toeristen voor te zijn. Toen we uiteindelijk bij het uitzichtpunt aankwamen, was het nog steeds mistig, maar begon de mist op te klaren wat tot een verbluffend zicht op de stad leidde (zie foto). Na enige tijd van het uitzicht op Machu Pichu te hebben genoten, hebben we een rondleiding door de stad gekregen. Hierna hebben we de bus naar Agua Calientes genomen. Je kan ervoor kiezen om 1 uur en 20 minuten bergafwaarts naar Agua Calientes te lopen, maar wij kozen voor de bus. Voorin de bus stond een Indiaans jongetje geheel traditioneel gekleed. Hij begon in het Quecha (de taal van de Inca´s) te gillen en stapte vervolgens de bus uit. Samira zei nog, dat het arme jongetje waarschijnlijk erg in de war was. Toen de bus in bochten bergafwaartrs reed, zagen wij steeds hetzelfde jongetje, die de berg afrende om de bus bij iedere bocht toe te zwaaien en bepaald kreten toe te roepen in het Quecha. Toen de bus eindelijk helemaal beneden was, stapte het jongetje geheel vermoeid de bus in en vroeg hij om een bijdrage. Gezien de creativiteit van het jongetje hebben wij hem dan ook een bijdrage gegeven, nadat wij ons afvroegen hoe hij op dit idee was gekomen. Het was wel een goed idee, want iedere passagier heeft hem een bijdrage gegeven. Ik heb nieuwe kanten van Samiria leren kennen. Zij was van de dames sowieso de snelste loper en heb gezien, dat Samira een echte doorzetter is.

Toen we in Agua Calientes waren aangekomen zijn we naar de warm water bronnen geweest en hebben onze overbelaste spieren verwend. Daarna hebben we in de bar van het zwembad nog verse vruchtensapjes gedronken en genoten van het fantastische mooie uitzicht. Om 16.20 hebben we de trein genomen naar Ollyantambo. In de trein hebben we nog kennis gemaakt met een leuk koppel. Hij uit Australië en zij uit Canada. Na elkaar nog wat tips voor onderweg te hebben uitgewisseld zijn wij in Ollyantambo met een luxe busjes naar Cusco gebracht. In Cusco hebben we ons opgefrist en zijn we naar een restaurant gegaan. We waren zo moe, dat we geen fut meer hadden om terug naar ons hotel te lopen. We hebben dan ook een taxi genomen. De volgende dag hebben we uitgecheckt, In de lobby van het hotel kwamen we nog het Australische/Canadese koppel tegen. Ze waren op ons aanraden naar ons hotel gekomen, omdat hun hotel toch wel te duur was. Vervolgens hebben we het vliegtuig genomen naar Lima. Nadat we de lcuhthaven uitliepen werden we in lima toegeschreeuwd door diverse taxi chauffeurs. Ik vroeg hen wat de prijs was om ons naar de busterminal te brengen. 30 soles schreeuwde 1 chauffeur. Ik zei hem dat dat te duur was. 25 schreeuwde hij vervolgens. Ik zei dat we maximaal 20 soles zouden betalen. 2 taxi chauffeurs wilden ons wel voor 20 soles vervoeren. Ze kregen onderling ruzie over wie van hen ons zou vervoeren. Ze begonnen aan elkaar te trekken en te duwen. Beiden sommeerden ons met hen mee te lopen. Onderweg naar de taxi bleven beide taxi chauffeurs met elkaar kibbelen. Toen we eindelijk bij een punt kwamen waarbij wij moesten kiezen met wie we mee zouden lopen, hebben we uiteindelijk voor de oudere taxi chauffeur gekozen. Hij bleek trouwens geen officiële taxi chauffeur te zijn. Hij heeft ons naar de bus terminal gebracht, vanwaaruit we de bus naar Pisco hebben genomen.