Singapore en Kuala Lumpur dag 151 t/m 156

Vanuit Bangkok hebben we een vlucht naar Singapore genomen. Aangekomen in Singapore werd ons meteen duidelijk dat alles wat over Singapore gezegd wordt waar is. Voordat we gaan landen wordt wel 10 keer omgeroepen dat op het smokkelen van drugs de doodstraf staat. De strenge regels in dit land zorgen er wel voor dat er veel discipline en zeer weinig criminaliteit bestaat. De straten zijn superschoon en zelfs op de tramkaartjes zit statiegeld zodat niemand zijn kaartjes op de grond gooit. Omdat we vrij laat aankwamen (rond middernacht)hebben we meteen een hotel gezocht en zijn we gaan slapen. De hotelprijzen liggen hier een stuk hoger dan de overige landen die we bezocht hebben. Maar ja, aangezien we toch aan het einde van de reis zijn besloten we onszelf nog maar even goed te verwennen. Ons hotel lag in Chinatown. Rond deze tijd van het jaar is het erg gezellig in Chinatown vanwege het Chinese Nieuwjaar. Buiten is iedereen druk met de voorbereidingen bezig en tot 's avonds laat is iedereen in de weer om inkopen te doen bij de marktkraampjes. Verder is alles verlicht waardoor ik soms het gevoel had in Disneyland te zijn. De volgende dag zijn we Singapore een beetje gaan verkennen en omdat we hele positieve verhalen over de Singapore Zoo gehoord hadden, besloten we er naar toe te gaan. We hebben er geen spijt van gehad. Deze dierentuin onderscheidt zich van andere dierentuinen doordat dieren niet in kooien zitten maar vrij rondlopen. Op deze manier is het mogelijk om de dieren van heel dichtbij te zien. Het was bijzonder om de zeldzame witte tijger en de neusapen (lievelingsdier van Austin) te zien. Verder is de dierentuin erg groot en is er ontzettend veel groen en een mooi meer te zien. Het is sowieso opvallend dat Singapore ontzettend groen is. Er bestond ook de mogelijkheid om deel te nemen aan een nachtsafari maar dat hebben we maar overgeslagen. Deze nachtsafari houdt in dat je 's avonds een tour door de dierentuin maakt terwijl alle nachtdieren wakker zijn. Op zich interessant maar we waren net iets te moe om te wachten totdat deze safari zou gaan starten.
In plaats daarvan zijn we naar de allerbekendste winkelstraat van Singapore gegaan, Orchard Road. Nou, wat kan ik daar nou over zeggen behalve dat het echt onvoorstelbaar is hoe veel mega-shoppingmalls hier te zien zijn. Ik kreeg er gewoon kriebeltjes van in mijn buik en ik denk dat iedere vrouw mij wel begrijpt als ik dit zeg. Het is onmogelijk om al deze winkels in een korte periode te bezoeken. Het lijkt wel of alle inwoners van Singapore gek zijn op shoppen. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat zijn ze druk in de weer. De winkels zijn hier iedere dag tot 22.00 uur open dus het is maar goed dat ik hier niet woon. We werden hier trouwens nog aangesproken door een jongedame die een soort van enquete aflegde. Als dank kregen we twee kraskaarten waarmee we iets konden winnen. Met het openkrassen van het eerste kaartje wonnen we een dinnercheque van 50 dollar en bij het tweede kaartje zouden we de hoofdprijs hebben gewonnen. We konden hier 1000 dollar, een videocamera of een reischeque van 1000 dollar winnen. Normaal gesproken zouden we meteen denken dat er een addertje onder het gras zou zitten maar deze jongedame kwam wel heel erg overtuigend over. Om onze prijs te incasseren moesten we nog wel een soort presentatie bijwonen van de sponsor. Toen we eenmaal boven in het superluxe kantoor aangekomen waren viel het ons op dat er wel heel veel 'winnaars' zaten en hadden we door dat het om een verkooptruc ging. Wij konden er de lol wel van inzien en hebben de supergladde verkoper zijn praatje laten doen. Wij waren echt superkritisch en hebben hem zoveel lastige vragen gesteld dat hij steeds zei: "I have to ask my manager". Deze kwam er dan ook steeds bij en liet ons, lichtelijk geirriteerd, even weten dat we wel erg veel vragen stelde. Nadat de verkoper met zweetdruppeltjes op zijn voorhoofd dacht dat hij ons overtuigd had, lieten we weten dat we geen interesse hadden. Het gezicht van de manager toen we de deur uitliepen heeft echt een onvergetelijke indruk op ons achtergelaten en we moeten er nu nog vaak om lachen. We hebben wel onze dinnercheque en reischeque gekregen. Helaas zaten er zoveel voorwaarden aan de reischeque dat we er uiteindelijk toch niets aan hadden.
Na deze grappige ervaring zijn we naar 'Little India' gegaan. Dit is een wijk waar de bevolking voornamelijk uit Indiers bestaat. Het lijkt dan ook net of je je in India waant. Er hangt een gezellige sfeer en overal ruik je het lekkere eten. Wij hebben als afsluiting van deze dag heerlijk gegeten (wederom Kip Tandoordi, tot groot plezier van Austin). Hoewel we de hele dag hadden gelopen vonden we toch nog de energie om nog even van de festiviteiten rondom het Chinese Nieuwjaar te genieten.
De volgende ochtend zijn we naar het Singapore Science Centre gegaan. Hier kun je allerlei wetenschappelijke proefjes doen en allerlei grappige experimenten. Ik vond de 'gezichtsbedrog' proefjes het leukst. Hierbij werd duidelijk dat onze hersens ons soms misleiden en hetgeen je waarneemt niet altijd zo is als het lijkt. Onderdeel van dit museum is een heel modern Imax-theater. Hier hebben we een interessante film over Egyptische mummies gezien. Om in Egyptische sferen te blijven zijn we in de avond naar Arab Street gegaan. Deze wijk wordt zo genoemd omdat er naast een hele mooie grote moskee (zie foto) relatief gezien veel winkels en restaurants uit het Midden-Oosten zijn. Eerst wilden we bij een Marokkaans restaurant gaan eten maar die was gereserveerd voor een bruiloft. Wij hebben nog een stukje mee kunnen genieten van deze sprookjesbruiloft. Iets verderop was er een Egyptisch restaurant die helemaal in de duizend-en-een-nacht-sfeer was ingericht. Hier hebben we heerlijk gegeten en gedronken, inclusief muntthee en zoete honingkoekjes.
De volgende dag hebben we onze spullen gepakt en zijn we met de bus weer naar Kuala Lumpur gegaan. Hier zullen we nog twee dagen doorbrengen om vervolgens dinsdagavond terug te vliegen en woensdagochtend in Nederland aan te komen.

Zo, het zit er nu dan echt op voor ons! Wij hebben een onvergetelijke reis achter de rug waar we nog vaak over zullen napraten. Wij vonden het erg leuk om deze weblog bij te houden. Niet alleen was het leuk om af en toe jullie reacties te kunnen lezen (allemaal bedankt hiervoor) maar is het ook ons dagboek geworden. We hebben zoveel indrukken opgedaan dat we veel zouden vergeten als we het niet in het weblog hadden opgeschreven. Ook iedereen die ons heeft gemaild (sorry dat het soms wat langer duurde voordat ik terugmailde...) bedankt.
Austin en ik kijken er erg naar uit om jullie straks allemaal weer te zien want we hebben onze familie en vrienden wel erg gemist. Tot gauw!

Bangkok dag 146 t/m 150

In Bangkok hebben we een een hotel gezocht in de bekende backpackerswijk Khao San. Wij verblijven in een hotel met zwembad in Kha San Road. We zijn de eerste dag op zoek gegaan naar een goede kleermaker. Bij de eerste kleermaker hebben we ongeveer een uur binnen gezeten. We hebben van alles uitgezocht. Toen hij ons de rekening presenteerde vloog ik bijna van mijn stoel. Veel onderhandelingsruimte was er ook niet, waardoor we op zoek gegaan zijn naar een andere kleermaker. De volgende kleermaker hebben we ons direkt zakelijk opgesteld. Geen tijd voor praatjes en stoffen uitzoeken, maar direkt onderhandeld. We hebben direkt wat kledingsstukken besteld. De volgende dag moesten we terugkomen om te passen. Toen we de volgende dag terugkwamen waren we erg tevreden over het resultaat, alhoewel Samira vond, dat we toch wel een beetje leken op Sjonnie en Anita (zie foto's). We hebben dan ook direkt wat nieuwe kledingsstukken nabesteld. Het leuke is, dat ze je kledingsmaten 5 jaar lang bewaren. Mocht je nog wat willen nabestellen dan kan je gewoon bellen of mailen en een week later worden de kledingsstukken na betaling thuis afgeleverd.
In Bangkok hebben we niet veel bijzonders gedaan. We hebben ons veel beziggehouden met winkelen. Rondom ons hotel bevinden zich talloze marktkraampjes, waar je van alles kan kopen. Helaas zijn er ook veel toeristen te zien, die vooral voor de goedkope alcoholische dranken komen. In de avond, maar ook overdag, moet je soms uitkijken, dat je niet over een bewusteloze dronkaard struikelt. We hebben ook de weekendmarkt bezocht hier bevinden zich 15.000 marktkraampjes (bron Samira). Daarnaast hebben wij ook de bekende Patpong road bezocht. Hier worden alle namaakartikelen verkocht. Sommige namaakartikelen zijn niet van echt te onderscheiden. In Bangkok hebben wij ons ook laten verwennen met een "echte" Thaise massage. Alhoewel verwennen voor Samira een groot woord was. Zij werd een aantal keren flink gekraakt, waardoor voor haar de lol er een beetje af was. Bij de Thaise massage wordt er gebruik gemaakt van drukpunten. Ze gebruiken onder andere hun ellebogen om je spieren te bewerken. Ze werken je hele lichaam af van kop tot teen. Ik heb er in ieder geval enorm van genoten.
In Thailand wordt ik overal herkend als "the Lock, same, same". De Thais hebben moeite met het uitspreken van de "R", maar ze bedoelen eigenlijk dat ik op de bekende filmacteur "the Rock" lijk.
Woensdagochtend zijn Samira en ik vroeg opgestaan om the Grand Palace te gaan bezoeken en zoals altijd vond ik ook dit een heel goed idee van Samira. Op het terrein van the Grand Palace (zie foto) bevindt zich tevens de boeddhistische tempel Wat Phra Kaew. In Bangkok zijn veel tempels te zien. Onze ervaring is dat je niet teveel tempels moet bezoeken. Woensdagavond hebben we een tuk tuk genomen. We laten ons altijd per tuk tuk door Bangkok vervoeren en begrepen tot nu toe, dan ook niet dat sommige mensen hier moeite mee hebben. Samira en ik hebben altijd veel gesprekssof, maar deze keer waren was er een stilte, die duurde vanaf het moment, dat we de tuk tuk instapte totdat we er uitstapte. De tuk tuk bestuurder had zijn brommer aardig opgevoerd, waardoor hij in Nederland als een motor zou worden gezien. De tuk tuk bestuurder had zo mee kunnen doen aan de tt races want de snelheid waarmee hij door de stad reed had menig autocoureur versteld doen staan. Tijdens de stilte hielden Samira en ik ons stevig vast aan de zijkant van de tuk tuk en probeerden de weg te volgen. We waren dan ook blij om veilig op Pat Pong road te belanden. Bij Pat Pong Road hebben we onze laatste inkopen gedaan. Toen we een tuk tuk terug wilde nemen naar ons hotel, zagen we een aantal tuk tuk bestuurders staan. Ik vroeg hoeveel het was naar ons hotel, normaal gesproken zou een ritje tussen de 100 - 140 baht moeten kosten. De tuk tuk bestuurder zei 600 baht. Ik gaf aan, dat hij 40 baht kon krijgen. De tuk tuk bestuurder was diep verontwaardigd en liep naar zijn vrienden om te vertellen, dat "die stomme toerist" voor 40 baht vervoerd wilde worden. Ik vind onderhandelen op zich wel leuk. Als de tegenpartij echter een onredelijke hoge prijs vraagt, dan zet ik gewoon extra laag in om de tegenpartij te choqueren. Je staat versteld van de reacties die je dan krijgt.
Morgen nemen we het vliegtuig naar Singapore en zullen wij Thailand vaarwel zeggen.
Oh ja, voordat ik het vergeet ik moest van Samira zeggen dat wij op de foto niet de kleren dragen die wij hebben laten maken bij de kleermaker. We hebben the grand palace bezocht en daar mocht je geen korte broek of korte hemd dragen. Er stonden voor de poort allerlei mensen die kleding verhuurden voor bezoekers die een korte hemd en korte broek droegen, zodat ze toch the Grand Palace mogen betreden.

Chiang Mai dag 141 t/m 145

Vanuit Surat Thani hebben we maandag het vliegtuig genomen naar Bangkok. Toen we in Bangkok aankwamen hebben we direct onze bagage opgehaald, opnieuw ingecheckt en zijn we naar Chiang Mai gevlogen. We hebben in totaal 2 uur en 20 minuten gevlogen, waar we 24 uur voor kwijt zouden zijn, als we over land zouden reizen. Het vliegen in Azie is relatief gezien erg goedkoop. Chiang Mai is de grootste stad van Noord Thailand en de hoofdstad van de provincie Chiang Mai. Er wonen ongeveer 700.000 mensen in en rondom de stad Chiang Mai.
Chiang Mai is voor vele toeristen en ook voor ons het startpunt om te gaan trekken in de omgeving en de verschillende bergvolkeren te zien. We hebben in Chiang Mai een hotel gevonden met zwembad. Waarschijnlijk zullen we toch geen tijd hebben om gebruik te maken van het zwembad. Maandagavond hebben we de night market bezocht. Dit is een hele grote markt, waar je van alles kan kopen. De nepmerken zijn oververtegenwoordigd en soms niet van echt te onderscheiden. Je moet echter wel hard onderhandelen, omdat ze starten met een veels te hoge vraagprijs soms wel 5 maal de prijs die het artikel waard is. Sommige produkten zijn slordig afgewerkt. We hebben bijvoorbeeld een Gucci tas gezien, waarbij het Gucci merk op zijn kop was aangebracht.
Dinsdagavond hebben we een Kantoke dinner and culture show bijgewoond bij the old Chiang Mai cultural center. Dit is een avond waarbij er een meer gangenmaaltijd wordt geserveerd. Tijdens het eten worden er dansen uitgevoerd door diverse bergvolkeren uit het noorden van Thailand. Je kan dus onder het genot van een hapje en een drankje van deze voorstelling genieten, heel toeristich maar wel een leuke manier om op een speelse manier kennis te maken met de diverse bevolkingsgroepen in het noorden van Thailand.
Woensdag is het echte werk begonnen en zijn we vroeg opgestaan om aan de trekking te beginnen. We werden rond 8.30 opgehaald om de "Longnecks" te zien (zie foto). De Longnecks behoren tot de Padaung stam. Zij komen oorspronkelijk uit Birma. De vrouwen dragen vanaf ongeveer hun 5e jaar koperen ringen om hun nek. Ieder jaar wordt dit aangevuld met een aantal nieuwe ringen. Op volwassen leeftijd dragen ze soms wel 20 of meer ringen. Het lijkt of ze een lange nek hebben maar de ringen zorgen ervoor dat hun borstkas naar beneden wordt gedrukt. Deze gewoonte is ontstaan tegen aanvallen van tijgers, maar nu heeft het een meer esthetische betekenis . Wij hebben een Padaung dorp bezocht net buiten Chiang Mai, maar de Longnecks leven oorspronkelijk als vluchtelingen rondom de streek Mae Hong Son. Het dorp wat wij hebben bezocht is opgezet om toeristen te trekken. We twijfelden nog even om ernaar toe te gaan, maar het is voor ons wel een mogelijkheid om de Longnecks te zien.
Na de Longnecks gezien te hebben zijn we naar het olifantenkamp gebracht, waar we een tocht bovenop een olifant hebben gemaakt. Samira zat met een ander meisje van de groep op de rug van de olifant. Ik moest op de kop van olifant gaan zitten. Het was erg oncomfortabel en ik had bijna geen grip. Gelukkig is alles goed gegaan. Op het moment dat de olifant door het water moest lopen, wierp hij zijn slurf naar boven om ons nat te spuiten. Dit was volgens mij het moment waarop de olifant had gewacht om ons terug te pakken. Speciaal voor Mohammed Amin (neefje van Samira) een foto van de olifant (zie foto).
Daarna hebben we 4 uur gelopen. Het was een vrij pittige tocht, waar we geen rekening mee hadden gehouden. We verbleven vlakbij een dorpje van de Karen stam. We zaten in een hele leuke groep met een multi culturele achtergrond. Wij konden het vooral goed vinden met een (hij)Spaans (zij) Iraans stel.
De volgende dag hebben we 2 uur gelopen en konden we bij een waterval zwemmen. Het water was erg koud, maar zorgde wel voor de nodige verkoeling. Na nog 1,5 uur gelopen te hebben kwamen we uiteindelijk aan bij het raftingskamp en hebben we met de groep geraft. Dit was een leuke ervaring, vooral de stroomversnellingen. Iedereen was dan ook kletsnat. Alhoewel we niet in het water waren gevallen, gooiden we elkaar nat met onze roeispanen bij het passeren van een andere boot. Van "barbiepopje" Samira en haar Iraanse vriendin "citygirl" Maryam was niet veel over. Ze hadden geen droge kleding bij zich, als echte gentlemen hebben Pablo (de Spaanse Jongen) en ik onze droge spijkerbroeken aan Samira en Maryam afgestaan (zie foto). Na het raften hebben we nog een gedeelte van de rivier per bamboevlot doorkruist. Na het raften zijn we teruggebracht naar ons hotel in Chiang Mai.
Donderdag Zijn Samira en ik opgehaald om kooklessen te volgen. In eerste instantie liep een jongedame naar de receptie van ons hotel om mensen op te halen voor kooklessen. Bij de receptie liep ik haar tegemoet en liet haar onze voucher zien. We zijn vervolgens naar een restaurant gereden en hadden kennisgemaakt met de groep. Ik was net bezig mij thee te drinken, toen ik de mededeling kreeg dat wij bij de verkeerde cursus zaten. Wij hadden namelijk bij een andere organisatie onze cursus geboekt. Wij werden vervolgens naar de markt gebracht waar onze groep al aanwezig was en waar je te zien kreeg, welke produkten je nodig hebt voor bepaalde gerechten en waar je op moet letten. Vervolgens zijn we naar de kookschool gebracht. Iedere deelnemer had zijn eigen kookpit en ruimte om groente en vlees te snijden. Het zag er allemaal heel professioneel uit. We hebben diverse gerechten leren maken. Na de gerechten gemaakt te hebben mocht je het ook opeten. Ik was erg onder de indruk van mij eigen kookkunsten en ook Samira heeft mij versteld doen staan. We zaten dan ook na de kookcursus de gehele dag vol. We hebben na afsluiting van de cursus ook een kookboek gekregen waar de bereidingswijze van alle gerechten, die we gemaakt hadden maar ook andere gerechten duidelijk staan beschreven. Zoals jullie kunnen lezen zijn we erg aktief geweest in Chiang Mai. Morgen verlaten we Chiang Mai en vliegen we naar Bangkok.

Ko Samui en Ko Phi Phi dag 131 t/m 140

Van Langkawi (Maleisie) hebben we de ferry genomen naar Satun (Thailand) om eindelijk de grens over te steken naar Thailand. Van Satun hebben we een bus genomen naar Surat Thani. In Surat Thani is verder niet veel te beleven. Dit is de tussenstop om een van de mooie omliggende tropische eilanden te bezoeken.
De volgende dag zijn we opgestaan om de bus en ferry te nemen naar Ko Samui. Ko Samui is het grootste en meest toeristische eiland. Deze keer geen culturele uitstapjes of trekkingen gedaan, maar gewoon lekker geluierd aan het strand. Het eiland Ko Samui is een waar paradijs op deze aardbol. Je merkt wel, dat de Thai wat gehaaider zijn dan bijvoorbeeld de Maleisiers. Ze halen alles uit de kast om je iets te verkopen tegen een veels te hoge prijs. Om als voorbeeld te geven. Een Thaise verkoper sprak ons aan om ons allerlei handige tips en informatie te geven. Hij vraagt vervolgens waar we vandaan komen. Als hij Nederland hoort, dan kan hij het niet nalaten om nadrukkelijk aan te geven hoe vriendelijk "De Nederlanders" wel niet zijn. Andere toeristen zijn niet geliefd in Thailand, maar de Nederlanders worden alom geprezen om hun vriendelijkheid, hun positiviteit en vooral om hun glimlach. Vervolgens vraagt hij waar wij naartoe gaan op Ko Samui. Hij kan vervoer en accomodatie voor ons regelen. Natuurlijk tegen een veels te hoge prijs. Je wilt hem bijna niet beledigen door het aanbod af te slaan. Uiteindelijk hebben onze "niet Nederlandse genen" zijn aanbod afgeslagen, maar het is een voorbeeld hoe gehaaid sommige verkopers zijn en hoe goed ze op je gevoel proberen in te spelen. Toen we op Ko Samui aankwamen hebben we de saengthew genomen naar Chaweng beach voor een derde van de prijs, die de Thaise verkoper ons wilde aansmeren. Een saengthew is overigens een soort minibusje die mensen vervoert tegen een lage prijs. Chaweng schijnt het mooiste strand te zijn van het eiland, dus daar moesten wij naartoe. Ko Samui en in het bijzonder Chaweng is heel toeristisch. Dit merk je ook aan de prijzen die hier een stuk hoger liggen. We hebben een leuk strandhuisje kunnen vinden op ongeveer 50 meter van het strand. Iedere dag waren we dan ook aan het strand te vinden om te zwemmen, te zonnen en vooral te luieren. Het is best fijn om even niets te doen en je verstand op nul te zetten. Liggend op het strand wordt je constant gestoord door verkopers, die je van alles en nog wat willen aansmeren. Dit varieert van ijsjes, fruit, sieraden tot massages. Wat opvalt is dat de Thaise verkopers heel vrolijk en vriendelijk zijn. Hun verkoopleuzen zijn ook erg creatief bedacht. Een ijsverkoper verkoopt zijn ijs met de verkoopleus "I scream, you scream". Een verkoopster van pasteitjes zingt haar verkoopslied "Ten baht, ten baht, ten baht". Baht is de munteenheid van Thailand. Ze geeft met haar liedje aan hoeveel haar pasteitjes kosten.
Donderdag hebben we de ferry en de bus genomen van Ko Samui naar Krabi. Onze eindbestemming is uiteindelijk het tropische eiland Ko Phi Phi. Dit is het eiland waar Leonardo di Caprio onder andere te zien was in de film "The Beach". Samira had in de lonely planet en op internet gelezen, dat dit het mooiste eiland van Thailand is en wat je eigenlijk niet zou mogen missen als je Thailand bezoekt. We zijn hier dan ook naartoe gegaan op het vele aandringen van Samira. Alhoewel Ko Phi Phi niet op onze route ligt en wij weer een flink stuk zuidwestelijk moesten reizen, kon ik het niet over mijn hart krijgen om in Samira's mooie ogen te kijken en niet te gaan. Samira zal dan ook onze belevenissen op Ko Phi Phi beschrijven.
Ok, omdat ik (Samira) zo enthousiast was over Ko Phi Phi mocht ik van Austin een stukje over dit eiland schrijven. Normaal gesproken houden we ons niet zo vast aan informatie die we in de Lonely Planet lezen maar deze keer klopte hetgeen er in stond voor de 100 procent. Vanuit Krabi hebben we de ferry genomen naar Ko Phi Phi waar je in ongeveer anderhalf uur naartoe vaart. Als je er bijna bent dan zie je al van een afstandje hoe mooi het eiland is. We hebben al wat tropische eilandjes bezocht tijdens onze reis maar nergens was het water zo helder als hier. Een zicht van 3 meter diep was dan ook geen uitzondering. Verder heb je hele mooie baaien met witte zandstranden. Hoewel ook dit eiland toeristisch is, kun je het niet vergelijken met Ko Samui waar we hiervoor waren geweest. Het is minder druk en het is hier nog niet verpest door grote Amerikaanse winkelketens (ze hadden zelfs geen MC Donalds hier...). Over het algemeen is Ko Phi Phi voor Thaise begrippen een redelijk duur eiland. De prijzen voor de hotels liggen hier een stuk hoger dan in de rest van Thailand. Maar ja, voor Nederlandse begrippen is het nog heel erg goedkoop. We hebben dan ook vrij snel een heel goed hotel kunnen vinden op nog geen drie minuten lopen van het strand. Omdat we vrij vroeg aangekomen waren, konden we nog de hele dag van het eiland genieten. Nadat Austin twee Thaise bananenpannenkoeken met honing naar binnen had gewerkt konden we naar het strand. Ik vond het zo mooi dat Austin heel wat kreten en zuchten van mij heeft moeten aanhoren. De eerste dag hebben we dan ook vooral van het mooie strand genoten en in het kristalheldere water gezwommen. In de namiddag hebben we langs de vele kraampjes geslenterd waar ze van alles en nog wat verkopen. 's Avonds hebben we aan het strand gegeten in een heel leuk restaurant. Je zit direct aan zee en het wordt mooi verlicht met allerlei kaarsjes, kleine lampjes en fakkels. Er wordt een vuurshow getoond wat inhoudt dat verschillende jongeren allerlei acrobatische kunstjes met vuur uithalen(zie foto). De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan om wat dingen te bezichtigen. Ko Phi Phi bestaat eigenlijk uit twee eilanden. Naast het eiland waar wij verbleven is er nog een ander kleiner eiland, Ko Pi Leh. Dit eiland is onbewoond en is beschermd natuurgebied. Je kunt hier wel heen in de vorm van een excursie. Hoewel het aanbod voor het doen van een dagtrip enorm is, hebben wij ervoor gekozen om het zelf te regelen. Wij wilden namelijk niet met een grote groep gaan maar gewoon gezellig met z'n tweetjes. We hebben dan ook een longboat (zie foto) gehuurd. Met de eigenaar hebben we besproken wat we wilden zien en doen en daarna vertrokken we. De boottocht was echt heel indrukwekkend. Je komt langs mooie rotsformaties en witte baaien. Na een tijdje voeren we naar een lagune. Ook hier was het water azuurblauw en kristalhelder. Het was echt zo sprookjesachtig mooi.... We bleven daar even met de boot zodat we van de omgeving konden genieten. Austin kon het water niet weerstaan en heeft een duik genomen (zie foto). Op het onbewoonde eiland Ko Pi Leh is (voor degene die de film kennen) ook The Beach opgenomen. Ik kan me heel goed voorstellen waarom juist deze plek is uitgekozen. Austin en ik zijn daar afgezet waarna we enkele uren op dit paradijsje hebben kunnen doorbrengen. Daarna zijn we weer verder gegaan omdat we ook nog wilden snorkelen. We zijn iets verder bij het koraal afgezet en daar zijn we het water ingedoken. Wat een mooie onderwaterwereld hier zeg! Juist ook omdat het zicht zo helder was hebben we heel veel mooie gekleurde vissen gezien. Na een heerlijke dag te hebben gehad was het tijd om terug te gaan. We hadden bedacht dat de zonsondergang vanaf het water wel heel erg mooi zou moeten zijn. We hadden dan ook de afspraak met onze "bootman" gemaakt dat wij in de vooravond de zonsondergang wilde zien. Later op de middag zijn we dan opnieuw de boot ingestapt en voeren wij naar een plek midden op zee van waaruit we een prachtige zonsondergang hebben gezien (zie foto). Hierna zijn we weer terug gegaan en hebben we weer een topavond in ons favoriete restaurant aan zee gehad. De volgende dag moesten we om 14.00 uur weer de ferry terug naar Krabi nemen, om vervolgens weer naar Surat Thani te gaan. We zijn opnieuw vroeg opgestaan zodat we nog de laatste uurtjes van dit eilandje konden genieten. Austin heeft mij beloofd dat we hier later zeker nog een keer terug zullen komen en met die woorden heeft hij mij nog gelukkiger gemaakt dan ik al was.

Lieve Amal, wat leuk om wat van jou te horen zeg. Jij vindt de foto's dus mooi? Nou, wij hopen dat je deze foto's ook mooi vindt. We hebben nog heeeeel veel andere foto's gemaakt maar die laten we je allemaal zien als we weer thuis zijn. Doe je thuis de groetjes? Dikke kus.

Penang en Langkawi dag 127 t/m 130

Iedereen bedankt voor jullie gelukswensen voor 2008. Enne Amilcar en Manuela.... wij zijn zo blij voor jullie! Echt van harte gefeliciteerd met jullie wondertje Janoah. Manuela en Janoah zullen ondertussen vast weer thuis zijn dus geniet ieder moment van elkaar. Als we in Nederland zijn willen we Janoah natuurlijk graag zien!

We zijn ondertussen aan het einde van ons verblijf in Maleisie gekomen. Wij hebben het hier echt enorm naar onze zin gehad en hopen hier over een paar jaar zeker nog een keer terug te komen. Na een heel gezellig nieuwjaar in Kuala Lumpur te hebben gehad, namen wij de volgende dag de bus naar Penang. Hoewel we een busticket hadden gekocht, bleek het later onduidelijk hoe laat deze bus zou vertrekken. Wij stonden om 11.30 al helemaal klaar op het perron. De ene naar de andere bus reed onze neus voorbij dus we begonnen al aardig ongeduldig te worden. Even dachten wij dat we misschien de dupe waren geworden van oplichterij maar we zagen een Maleise man die dezelfde ticket als die van ons in zijn handen had. Dit gaf ons een beetje vertrouwen dat de bus vast nog wel zou komen. Austin had nog even aan deze man gevraagd of hij misschien wist hoe laat de bus zou komen. Helaas wist ook deze man het niet maar blijkbaar maakte hij zich niet zo druk als wij deden. Inmiddels was het iets voor 15.00 uur en Austin en ik besloten bijna om weer terug naar het hotel te gaan en de volgende dag een nieuwe poging te wagen. Op het moment dat we weg wilden gaan kwam er een man aanlopen die aangaf dat we iets verderop moesten gaan staan. De bus zou volgens hem zo komen. Uiteindelijk konden Austin en ik om half 5 in de bus gaan zitten..... En dan te bedenken dat ik in Nederland wel eens begin te mopperen als de trein 10 minuten vertraging heeft. De busrit zelf duurde ongeveer 5 uur maar was op zich goed te doen. Door met de bus te reizen zie je nog meer van het land en werd opnieuw duidelijk wat voor prachtige natuur Maleisie heeft.
Penang is een eiland in het noorden van Maleisie. Het is opvallend dat het overgrote deel van dit eiland bewoond wordt door Chinezen. Vooral in de hoofdstad Georgetown, waar Austin en ik verbleven, lijkt het alsof je je in China waant. Georgetown is een hele drukke en hectische stad. De meeste toeristen verblijven vaak buiten de hoofdstad en kiezen voor een verblijf vlakbij het strand. Austin en ik vonden de drukte juist wel zijn charmes hebben en besloten dan ook hier te blijven. Eigenlijk hebben we buiten de hoofdstad niet heel veel andere dingen op het eiland Penang gezien. Omdat we niet zo heel veel tijd meer hebben en toch nog veel andere steden willen aandoen, konden we niet te lang op Penang doorbrengen. We hebben ons in Georgetown goed vermaakt, alleen al door het slenteren langs de vele marktkraampjes en het bekijken van de multi-culturele bevolking. Austin heeft het hier trouwens voor elkaar gekregen om op 1 dag welgeteld 4 kip tandoori's te eten... Zijn excuus hiervoor was dat het wel erg lekker was.
Na drie dagen in Penang te hebben doorgebracht was het tijd om naar onze laatste plek in Maleisie te gaan, het eiland Langkawi. Vanuit Penang kun je in 2,5 uur met de ferry rechtstreeks naar Langkawi varen.
Langkawi is een redelijk groot bounty eiland met mooie witte zandstranden (zie foto). Je kunt hier goed uitrusten. Wij hadden een heel leuk huisje direct aan het strand dus we hadden een mooi uitzicht. Als je in de zon zit is het hier echt niet uit te houden. Hoe graag ik ook een mooi bruin kleurtje wil, wij moesten toch onder de parasol gaan zitten als we niet een zonnesteek wilden oplopen. Door het tijdsgebrek zijn we maar 1 nacht op Langkawi gebleven. Het was in ieder geval de moeite waard om dit eiland gezien te hebben, al was het maar voor zijn mooie natuur en hele mooie zonsondergang. We hadden hier graag een foto van willen maken maar we waren net te laat. De volgende dag zijn we vroeg vertrokken om naar onze eerste bestemmimg in Thailand gaan, het tropische eiland Ko Samui.

Mike en Wies: Goed om te horen dat jullie een leuke tijd hebben gehad. Jullie zitten nu vast vol positieve energie om het jaar 2008 goed te beginnen. In ieder geval leuk dat jullie weer bij ons zijn.
Linda en Jose: Jullie ook alle goeds voor 2008 toegewenst. En Jose, wat ontzettend gaaf dat je naar Ethiopie gaat. Austin heeft al vaak gezegd dat hij daar ook ooit een keer naar toe wil gaan dus misschien kan hij tegen die tijd wat reistips van je krijgen. In ieder geval heel veel plezier!
Soraya en Serge: Ook voor jullie natuurlijk de beste wensen. Dat al jullie dromen maar in 2008 mogen uitkomen! Serge, we hopen dat je een hele leuke verjaardig hebt gehad. En Soraya, nog drie weekjes en dan zit ik weer tegenover je. Gezellig de hele dag kletsen!
Kasmirah: He lieve krullebol, het was inderdaad heel bijzonder om op deze manier Nieuwjaar door te brengen. Ik heb je mailtje trouwens gelezen en natuurlijk heb ik je een mailtje teruggestuurd ;-)

Kuala Lumpur dag 125 t/m 126

Van Kota Kinabulu zijn we naar Kuala Lumpur gevlogen. We hebben om 5.30 in de
ochtend de taxi genomen om ons vliegtuig van 7.25 te halen. In Kuala Lumpur zijn we naar het hotel gegaan, waar we in eerste instantie ook hadden verbleven. Het hotel was echter vol, ondanks dat we doorgegeven hadden dat we op 31 december zouden terugkomen. Na een aantal hotels te hebben bezichtigd hebben we toch vrij snel een hotel gevonden, die onze toets der kritiek heeft doorstaan. We waren nog even bang, dat alles vol zou zitten vanwege oud op nieuw.
In de avond hebben we de metro genomen naar het KLCC winkelcentrum. Hier kan je heerlijk eten bij een van de vele kraampjes van de foodcourts. Daarna hebben we nog even gezellig in het winkelcentrum gewindowshopt. Moe maar voldaan van het window shoppen, zijn we naar de Petronas Towers gelopen. Dit is de plek waar de Maleisiers bij elkaar komen om oud op nieuw te vieren. Het is mooi te zien watvoor smeltkroes Maleisie is. Mensen trekken hun mooiste kleding aan om het nieuwe jaar te vieren. Je ziet Hindoes met hun sari's voorbijlopen, gevolgd door een moslima met hoofddoek en traditionele jurk en daarachter loopt weer een Afrikaanse moslima, die haar hoofddoek en jurk draagt op de specifieke Afrikaanse wijze. Het is mooi te zien wat voor een rustige en relaxte sfeer er hangt. Een paar jonge en dronken Maleisiers dreigen de sfeer te verpesten, maar worden direct door de politie benaderd, die geen enkel aanstootgevend gedrag lijkt te tolereren. De jongeren wisten dan ook niet hoe snel ze het terrein moesten verlaten.
Klokslag 24.00 begint het vuurwerkspektakel. Het is bijzonder het mooie siervuurwerk door de lucht te zien knallen. Het ene vuurwerk nog mooier dan het andere. Na het vuurwerk, wat ongeveer 10 minuten heeft geduurd, vervolgt iedereen zijn weg. Wij hebben de metro naar ons hotel genomen. De metro's rijden tijdens oud op nieuw tot 2.30 uur. We hebben vantevoren retourkaartjes gekocht, omdat onwijs veel mensen gebruik maken van het openbaar vervoer tijdens oud op nieuw. Er is extra personeel ingeschakeld en op de perrons is er personeel, die de pasagiers de metro's in begeleidde. In ons hotel hebben we nog gezellig nagepraat over de hoogtepunten van 2007. In een flits kwamen al deze momenten voorbij. Het vragen van de hand van Samira, de verloving, het huwelijk en het huwelijksfeest en natuurlijk onze vakantie. Nadat ik Samira met Yatzhee heb verslagen ben ik met een voldaan gevoel in slaap gevallen. 2008 had voor mij niet mooier kunnen starten.

Kota Kinabalu dag 115 t/m 124

Na het boottochtje kwam ik volledig uitgerust (dankzij de slaappil...)aan in Kota Kinabalu. Vanaf de haven is het maar een paar honderd meter lopen naar het centrum. Ook deze keer was het nog best lastig om een goed en niet al te duur hotel te vinden. Daarbij moet ik ook wel eerlijk zeggen dat we steeds meer eisen stellen vanwege eerdere negatieve ervaringen. Veel hotels waren volgeboekt omdat de lokale bevolking vakantie heeft ivm kerst. Na heel wat kamers te hebben bezichtigd, zijn we er toch in geslaagd om een goed hotel te vinden. Een van de belangrijkste eisen is toch wel dat er airco in de kamer aanwezig is. Het is momenteel ontzettend warm in Maleisie en zonder airco is het echt niet uit te houden.
Kota Kinabalu is de hoofdstad van Sabah, een staat in Maleisisch Borneo. Het grenst aan de Zuid-Chinese zee aan de ene kant en aan de andere kant is er de bekende berg Mount Kinabalu. Deze berg is de op 1 na hoogste berg van Zuid-Oost Azie met een hoogte van 4100 meter. Veel toeristen ervaren het als een letterlijk hoogtepunt om deze berg te beklimmen. Voor mij en Austin ging dit echter niet op. We zijn na de Inca-trail toch een beetje "klim-moe" geworden dus we hebben ons hier maar niet aan gewaagd.
De stad bestaat uit ongeveer 400.000 inwoners en is een smeltkroes van 32 culturen die allemaal in harmonie met elkaar leven. Net zoals in de meeste grote steden van Maleisie heb je hier ook weer van die enorme shoppingmalls. De kerstdagen hebben we hier dus doorgebracht. Het is opvallend dat de winkels tijdens de kerstdagen gewoon geopend zijn. In de avond hebben we nog een traditioneel optreden gezien (zie foto).
In Maleisie lijkt het alsof ik met een grote beroemdheid ben getrouwd. Austin wordt namelijk steeds aangesproken omdat ze hem op de acteur 'The Rock' vinden lijken. Hij hoeft nog net geen handtekeningen uit te delen.
Vlakbij ons hotel hebben we een hele vriendelijke buurtbewoner ontmoet. Iedere keer als we voorbij liepen kwam hij even naar buiten om ons te groeten (zie foto).
Verder is 1 van de grootste trekpleisters van Kota Kinabalu het nationaal park Abdul Rahman. Dit is een eilandengroep waar je in ongeveer 10 minuten naar toe vaart. De eilandjes zijn van die echte bounty-eilandjes! Mooie witte zandstrandjes, kristalhelder water en mooie natuur (zie foto). Er ligt veel koraal waardoor er een enorm aanbod aan verschillende vissen te zien is. Austin en ik hebben dan ook snorkels gehuurd en het leek net of we in een aquarium zwommen. Echt supermooi! Omdat we het in Kota Kinabalu overdag echt te warm was en we niet de hele dag in de met airco gekoelde shoppingmalls wilden rondhangen, zijn we wat vaker naar deze eilandjes gegaan. Om een idee te geven van de hoeveelheid vissen die er aanwezig waren hebben we een fotootje geplaatst. Op deze foto is te zien dat de vissen op een stukje brood afkomen. Naast het genieten van de paradijselijke eilandjes en het winkelen hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan. We waren van plan om naar Sandakan te gaan en daar een drie-daagse trekking door de jungle te doen. Helaas is Austin ziek geworden (hij had iets verkeerds gegeten...) en is het niet doorgegaan. Maar ja, niet getreurd, we hebben nog genoeg leuke dingen om naar uit te kijken en je tijd doorbrengen op een bounty-eiland is ook niet verkeerd! Morgenochtend vliegen we heel vroeg naar Kuala Lumpur om daar Nieuwjaar te vieren. Er schijnt een groot feest bij de Petrona Towers gehouden te worden. Wij zijn benieuwd! In ieder geval wensen Austin en ik iedereen een heel gelukkig, gezegend, gezond en liefdevol 2008 toe!!!

Manuela en Amilcar: wat een verrassing om iets van jullie te lezen zeg! We hebben het regelmatig over jullie omdat we weten dat er iets heel spannends te gebeuren staat. We leven intens met jullie mee en hopen wel te horen als het zover is natuurlijk!
Kas: he meissie, altijd leuk om iets van je te lezen. Enne... ik heb je ook een mailtje gestuurd! Oh ja, we hopen ongeveer over een week naar Thailand te gaan. XXX
Najat: he grote zus, hoe is het thuis met Omar en de kids? Nog een maandje en dan zijn we weer thuis. We missen jullie wel hoor!